oppervlaktegebied

Oppervlaktegebied is een geografisch begrip dat verwijst naar het oppervlak dat binnen afgebakende grenzen valt voor een bepaald gebied of kenmerk. Het geeft de planimetrische oppervlakte weer van de regio en wordt gebruikt om de omvang van land- en wateroppervlakten te beschrijven. De term komt voor in cartografie, ruimtelijke planning en geografie en kan slaan op features zoals een gemeente, een meer, een bosgebied of een percelering.

Toepassingen omvatten planologie en vastgoed voor het bepalen van omvang en relatieve verhouding van wijken en percelen; milieuwetenschappen voor de oppervlakte van water, moeras, bos- of grasland; en statistiek voor normalisatie van cijfers zoals bevolkingsdichtheid per oppervlakte-eenheid. In GIS-systemen wordt het oppervlaktegebied doorgaans vastgelegd als een polygon die de grenzen van het gebied representeert.

Berekening en maatvoering: de oppervlakte wordt berekend op basis van de grens en uitgedrukt in vierkante meters, are of hectare en soms vierkante kilometers. De berekening hangt af van het ruimtelijke referentiesysteem en kan verschillen tussen planimetrische oppervlakte en de echte 3D-oppervlakte; meestal gaat het om de planimetrische oppervlakte van het gebied.

Betekenis en onzekerheden: kleine verschuivingen in grenzen, hercodering van gebieden of veranderingen in waterstanden kunnen de gemeten oppervlakte beïnvloeden. Grensdefinities, schaal en datakwaliteit bepalen de betrouwbaarheid van de oppervlakte. Voor vergelijkingen is consistent gebruik van dezelfde CRS en definitie van het gebied essentieel.

Zie ook: oppervlakte, gebied, GIS, ruimtelijke analyse.