Home

oplosmiddelconcentratie

Oplosmiddelconcentratie verwijst naar de hoeveelheid oplosmiddel in een oplossing en geeft aan hoeveel van de oplossing bestaat uit het oplosmiddel in plaats van de opgeloste stof. In de praktijk kan de concentratie worden uitgedrukt in verschillende eenheden, zoals volumeprocent (v/v), massaprocent (m/m), molefractions (x_solvent), of minder gebruikelijk als molariteit of molaliteit. Bij een zuivere oplosmiddelvorm is de concentratie van het oplosmiddel maximaal en neemt deze af naarmate er meer opgeloste stof wordt toegevoegd.

Veel gebruikte uitdrukkingen zijn onder andere volumeprocent en massaprocent. Volumeprocent is het volume oplosmiddel ten opzichte

Methoden om de oplosmiddelconcentatie te bepalen omvatten gravimetrie (verdampen van het oplosmiddel en wegen van de

Voorbeelden zijn ethanol in water of acetone in water, waarbij de concentratie vaak wordt uitgedrukt in vol%

van
het
totaalvolume,
vermenigvuldigd
met
100.
Massaprocent
geeft
aan
hoeveel
massa
van
het
oplosmiddel
aanwezig
is
per
100
eenheden
totale
massa.
Een
andere
veelgebruikte
maat
is
de
molefractions,
waarbij
x_solvent
=
n_solvent
/
(n_solvent
+
n_solute)
aangeeft
welk
deel
van
de
deeltjes
uit
oplosmiddel
bestaat.
Voor
de
expliciete
verhouding
tussen
oplosmiddel
en
opgeloste
stof
speelt
ook
de
moleculaire
aard
en
de
dichtheid
een
rol.
In
sommige
gevallen
wordt
ook
gesproken
over
de
concentratie
van
het
oplosmiddel
in
termen
van
de
verhouding
tot
de
totale
oplossing,
vooral
in
mixen
waar
het
oplosmiddel
verreweg
de
meerderheid
is.
overgebleven
stof),
densiteits-
en
refractometrische
metingen,
en
instrumentele
analyses
zoals
gaschromatografie
en
NMR.
Bij
waterige
oplossingen
kan
het
watergehalte
met
Karl
Fischer-analyse
worden
vastgesteld,
wat
de
effectieve
oplosmiddelconcentratie
beïnvloedt.
Nauwkeurige
bepaling
is
cruciaal
voor
toepassingen
in
farmacologie,
coatings,
schoonmaakmiddelen
en
chemische
synthese.
of
molefractions.
De
oplosmiddelconcentratie
beïnvloedt
de
polariteit,
kookpunt,
dampdruk
en
oplosbaarheid
van
andere
stoffen
binnen
de
oplossing.