onglazuurd

Onglazuurd is een term uit de keramiek die verwijst naar aardewerk of keramiek dat niet is bedekt met een glazuurlaag. Het oppervlak blijft na het bakproces onglazuurd en kan daardoor matte, ruwere of juist zacht gepolijste texturen hebben, afhankelijk van de behandeling zoals branden, polijsten of het aanbrengen van slips of engobe.

Onglazuurd keramiek kan bestaan uit diverse kleisoorten, waaronder aardewerk (terracotta) en in mindere mate steengoed. Het oppervlak kan worden beïnvloed door technieken zoals burnishing (het oppervlak met een steen of andere glansmiddel polijsten), textuurbewerking of het decoreren met slips en sgraffito. Omdat er geen glazuurlaag aanwezig is, blijft het oppervlak vaak porieus en absorberend.

Eigenschappen en consequenties van een onglazuurd oppervlak zijn onder meer de porositeit en waterabsorptie. Het materiaal kan water en vlekken opnemen, wat invloed heeft op onderhoud en gebruiksdoelen. Omhet oppervlak minder kwetsbaar te maken, worden soms slips of engobe toegepast voor kleur of textuur, waarna het stuk opnieuw wordt gebakken zonder glazuur. Onglazuurde voorwerpen zijn doorgaans minder waterbestendig dan geglazuurde varianten en kunnen gevoeliger zijn voor vlekken en krasjes; ze zijn soms niet geschikt voor langdurig contact met vloeistoffen.

Toepassingen en esthetiek variëren van rustieke potten en vazen tot bouwmaterialen zoals onglazuurde terracotta-tegels. In kunst en hedendaagse keramiek wordt onglazuurd werk gewaardeerd om zijn tactiele oppervlak en natuurlijke aard. Historical context: veel oude keramieken begonnen als onglazuurd aardewerk voordat glazuren wijdverspreid raakten; moderne keramisten kiezen soms bewust voor onglazuurd werk om textuur en ademruimte van het materiaal te behouden.