ondeugdelijke

Ondeugdelijke is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat betekent defect, ondeugdelijk of onbetrouwbaar. Het wordt gebruikt om aan te geven dat iets niet voldoet aan de vereiste normen, regels of wettelijke eisen en daardoor niet als rechtsgeldig of acceptabel kan worden beschouwd. De term kan verwijzen naar producten, belastend bewijsmateriaal, contractuele bedingen of andere feiten en documenten die als onvoldoende, incorrect of misleidend worden aangemerkt.

Etymologie en oordeelsspectrum: waar “ondeugdelijk” uitgaat van een gebrek aanwaarde of werking, is “ondeugdelijk” een meer algemene aanduiding van een tekortkoming. De vorm komt voort uit de combinatie van de stam “ondeugd” (feitelijk defect of fout) met het achtervoegsel “-lijk”, wat een bijvoeglijk naamwoord aangeeft. In juridische teksten wordt vaak gesproken over “ondeugdelijke bedingen” of “ondeugdelijke bewijsmiddelen”.

Context en gebruik: de term komt veel voor in juridische, administratieve en consumentencontexten. Voorbeelden zijn “ondeugdelijk beding” in een contract (een voorwaarde die niet geldig is), “ondeugdelijk bewijs” (bewijs dat in rechte niet toelaatbaar of onvoldoende betrouwbaar is) of “ondeugdelijke levering” (niet-conforme geleverde goederen). Een belangrijk nuancepunt is dat “nietig” of “nietigheid” een specifieke, formele status in het recht kan aanduiden, terwijl “ondeugdelijk” vaak een bredere, technische of feitelijke tekortkoming aangeeft die remedies of herroepingsmogelijkheden kan oproepen.

Zie ook: nietigheid, onrechtmatigheid, ongeldigheid.