onderhoudsintensiteit

Onderhoudsintensiteit is de mate waarin onderhoudactiviteiten worden uitgevoerd ten opzichte van een referentie, zoals productie-output, bedrijfswaarde of beschikbaarheid. Vaak wordt dit uitgedrukt als onderhoudsarbeidsuren per operationele uur, onderhoudskosten per eenheid productie, of als aandeel van de onderhoudskosten in de totale operationele kosten.

Deze maatstaf wordt gebruikt binnen asset management om betrouwbaarheid, beschikbaarheid en kosten over de levensduur van een installatie of systeem af te stemmen. Het dient bij beleidskeuzes, budgettering en benchmarking tussen processen of projecten.

Factoren die de onderhoudsintensiteit beïnvloeden zijn onder meer het type en de leeftijd van het asset, het faalpatroon, de gekozen onderhoudsstrategie (reactief, preventief, condition-based of predictief), operationele belasting en de kwaliteit van data.

Meetmethoden omvatten onderhoudskosten per unit, onderhoudsuren per operationeel uur en de frequentie of aard van onderhoudstaken. Normalisaties zijn mogelijk per asset, per capaciteit of per geproduceerde eenheid.

De relatie met andere concepten is bijvoorbeeld dat een hoge onderhoudsintensiteit vaak samenhangt met preventief onderhoud dat de betrouwbaarheid verhoogt, terwijl een lage intensiteit kan wijzen op run-to-failure en mogelijk hogere kans op onverwachte stilstand.

Bij interpretatie is context cruciaal: vergelijkingen vereisen gelijksoortige assets, leeftijd en risicoprofiel, en betrouwbare data. Onvolledige registratie kan de meting vertekenen.