omgevingszorg

Omgevingszorg is een benadering binnen zorg en welzijn die gericht is op het zo optimaal mogelijk inrichten van de leef- en werkomgeving van bewoners en cliënten. Het doel is veiligheid, comfort, waardigheid en autonomie te bevorderen, hinderlijke prikkels en risico’s te beperken, en de kans op incidenten zoals valpartijen, onrust of conflicten te verminderen. De aanpak is mens- en situatiegericht en sluit aan bij zorg op maat en persoonsgerichte zorg.

Omgevingszorg wordt toegepast in diverse zorg- en welzijnsinstellingen, zoals ouderenzorg, verpleeghuizen, ziekenhuizen, en voorzieningen voor mensen met dementie of een andere beperking. Ook in huiselijke zorgsituaties speelt omgevingszorg een rol. Het gedachtegoed legt de nadruk op de leefomgeving als belangrijke factor in welzijn en herstel naast medische of therapeutische interventies.

Belangrijke elementen van omgevingszorg zijn onder meer een duidelijke en veilige indeling van ruimtes, toekomstbestendige routings en bewegwijzering, voldoende en passende verlichting en akoestiek, en het vermijden van rommel en overprikkeling. Daarnaast gaat het om praktische aanpassingen zoals voldoende toezicht en bereikbare hulpmiddelen, veilige slaap- en rustruimtes, en privacy-respecterende oplossingen. Communicatie en betrokkenheid van bewoners, familie en medewerkers zijn cruciaal, evenals training en ondersteuning van zorgprofessionals in het hanteren van een veilige en stimulerende omgeving.

De implementatie van omgevingszorg gebeurt via zorgplannen, teamoverleggen en afstemming met disciplines zoals verpleegkunde, facilitair management en, waar nodig, architects of ontwerpers. Het doel is een positieve leefomgeving die bijdraagt aan stabiliteit, zelfstandigheid en kwaliteit van leven.