nietrepudiatie

Nietrepudiatie, in de informatiebeveiliging ook wel non-repudiation genoemd, is het eigenschap dat een partij niet kan ontkennen betrokken te zijn bij een communicatie of een uitgevoerde handeling. Het doel is om betrouwbare bewijslast te leveren dat een bericht verzonden is door een bepaalde afzender, of ontvangen/verwerkt is door een bepaalde partij, waardoor ontkenning achteraf moeilijk of onmogelijk wordt.

Dit wordt bereikt door een combinatie van cryptografische mechanismen, procesmatige maatregelen en juridische kaders. Belangrijke elementen zijn digitale handtekeningen die het bericht of de transactie onweerlegbaar aan een specifieke partij koppelen, sterke authenticatie van de betrokkenen en een veilig, onaltereerbaar logboek of audit trail. Ook tijdstempels en bewaring van relevante metadata dragen bij aan nietontkenbaarheid, aangezien ze de volgorde en timing van handelingen vastleggen. Vaak spelen trusted third parties, zoals certificaatautheters of notariële diensten, een rol bij het waarborgen van de integriteit en de betrouwbaarheid van het bewijsmateriaal.

Standaarden en concepten die hiermee samenhangen omvatten digitale handtekeningen op basis van PKI (bijvoorbeeld X.509-certificaten), e-idas-regelingen in de Europese Unie voor formele elektronische handtekeningen, en systeems zoals S/MIME of PGP voor e-mail. Ook is er aandacht voor het behoud van logs en tijdsstempels zodat bewijsmateriaal later kan worden gevalideerd in rechtszittingen of contractuele processen.

Belangrijke overwegingen zijn onder meer de beveiliging van sleutels, de integriteit en beschikbaarheid van logs, en jurisdictieafspraken. Nietrepudiatie is daarmee gedeeltelijk afhankelijk van technologische maatregelen én van juridische en organisatorische waarborgen, en kan onder druk van afwijkingen of sleutelcompromitatie ter discussie komen te staan. Zie ook elektronische handtekening en bewijslast in digitale transacties.