nietliterair

Nietliterair is een term uit de Nederlandse literatuurkritiek en boekensector die wordt gebruikt om werken aan te duiden die niet tot de literatuur worden gerekend. Het gaat om teksten waarin het doel en de vorm minder gericht zijn op kunstzinnig taalgebruik, verbeelding of literaire expressie, en meer op feitelijkheid, functie of praktische informatie. De term staat tegenover literair, een label dat vaak samenhangt met esthetische bedoeling, vernieuwende vorm of fictie.

In de praktijk wordt niet-literair toegepast op een breed scala aan teksten. Voorbeelden zijn vakliteratuur, wetenschappelijke en academische publicaties, handboeken en gebruiksaanwijzingen, rapporten en beleidsdocumenten, journalistieke teksten en reportage, en biografieën of geschiedschriften die primair informerend van aard zijn. Ook populaire non-fictie en informatieve essays kunnen onder deze noemer vallen, afhankelijk van de toon en het doel van het werk. In bibliotheken en uitgeverijen wordt de categorie vaak gebruikt om een duidelijk onderscheid te maken met roman-, poëzie- of andere literaire publicaties.

Er bestaan borderlinegevallen: werken die informatieve inhoud combineren met literaire technieken of een zekere artistieke verzorging van taal en structuur hebben. De classificatie als niet-literair kan daarom per context verschillen, zoals bij onderwijs, catalogisering of media-recensies. De term blijft een beschrijvende categorie en is dus niet absoluut of universeel vastgelegd.