naturalisatie

Naturalisatie is de juridische handeling waardoor een persoon die geen staatsburger is, burger van een ander land wordt. Het is een van de routes naar nationaliteit, naast geboorte of afstamming en andere vormen van naturalisatie. Door naturalisatie verkrijgt iemand de rechten en plichten van een staatsburger, zoals het stemmen bij verkiezingen en het verkrijgen van een paspoort. De exacte regels en procedures verschillen per land, maar doorgaans vereist naturalisatie een periode van legaal verblijf, bewijs van taalvaardigheid en kennis van de samenleving, een goede maatschappelijke en gedragscode, en een formele beslissing van de overheid.

In Nederland is naturalisatie een van de gangbare routes naar het verkrijgen van Dutch nationality. Belangrijke vereisten zijn meestal vijf jaar legaal verblijf in Nederland met een geldige verblijfsvergunning, een ononderbroken verblijf en geen beëindigde verblijfsrechten door lange afwezigheid. Daarnaast moet men sociaal-culturele integratie aantonen, vaak via het inburgeringsexamen of via geldige vrijstellingen, en men moet minimaal 18 jaar oud zijn en de bedoeling hebben in Nederland te blijven wonen. In veel gevallen geldt ook een voorwaarde met betrekking tot de vorige nationaliteit: in de meeste gevallen moet men deze opgeven bij naturalisatie, hoewel er uitzonderingen bestaan onder de geldende wetgeving.

Het proces begint meestal met een aanvraag bij de gemeente of de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). De aanvrager meldt zich voor documenten en betaalt kosten; soms geldt een ademanontvangst in een naturalisatieceremonie, waar loyaliteit aan Nederland wordt betuigd. Bij goed gevolg volgt een naturalisatiebeschikking en daarna verkrijgt men de Nederlandse nationaliteit en kan men een paspoort aanvragen en deelnemen aan verkiezingen.

Over naturalisatie bestaan variaties per land; men moet zich bewust zijn van specifieke nationale regels, inclusief mogelijke beperkingen voor dubbele nationaliteit.