miniimplantaten

Miniimplantaten zijn kleine, tijdelijke ankerpunten die in het kaakbot worden geplaatst om orthodontische bewegingen te ondersteunen. Ze bestaan meestal uit titanium of titaniumlegering en fungeren als vast, niet-mobiel bevestigingspunt voor krachten die op tanden worden uitgeoefend. In de vakliteratuur worden ze ook wel tijdelijke anchorage devices (TADs) genoemd. Ze worden verwijderd zodra de gewenste beweging is bereikt.

Afmetingen en plaatsing: een miniimplantaat heeft doorgaans een diameter van 1,2 tot 2,0 mm en een lengte van ongeveer 6 tot 12 mm. Ze kunnen in verschillende regio's worden geplaatst, bijvoorbeeld palataal of buccaal nabij de wortels van tanden, afhankelijk van het beoogde doel en de anatomie. De ingreep geschiedt meestal onder lokale anesthesie en vereist weinig flapmanipulatie; veel implantaten zijn self-tapping en kunnen direct na plaatsing eventueel onder belasting komen te staan.

Doel en voordelen: ze bieden een stabiel ankerpunt zodat orthodontische krachten efficiënter kunnen worden toegepast, bijvoorbeeld bij intrusie van voorste tanden, retractie, ruimtecreatie na extracties of distalisatie van molaren. Ze maken gebruik van lichtere krachten en verminderen afhankelijkheid van de beweging van andere tanden of van patiëntbinding.

Risico's en beperkingen: mogelijke complicaties zijn wortelcontact, ontsteking van de weefsels, loslating, irritatie van de mucosa en zeldzame zenu- of sinusrisico's, afhankelijk van de plaatsing. Succespercentages zijn over het algemeen hoog bij correcte planning. Ze zijn bedoeld als tijdelijke oplossing en vereisen zorgvuldige follow-up en mondhygiëne.

Verwijdering en geschiedenis: na afronding van de behandeling worden mini-implantaten meestal verwijderd onder lokale anesthesie. De ontwikkeling van TADs begon eind jaren 1980 en werd in de jaren 1990 en daarna wijd toegepast; sindsdien zijn ze een gangbare optie in de moderne orthodontiebehandeling.