milieuvergunningen

Milieuvergunningen zijn vergunningen die nodig zijn voor activiteiten die mogelijk belastend zijn voor het milieu. Ze regelen zaken als emissies naar lucht en water, geluid en bodemkwaliteit, afvalstromen en risico’s. In Nederland ontstonden ze onder het Wet milieubeheer en vergelijkbare regels. Met de invoering van de Omgevingswet zijn veel milieuvergunningen geïntegreerd in de omgevingsvergunning, die als overkoepelend instrument geldt voor vele activiteiten.

Wie een milieuvergunning nodig heeft, hangt af van de aard en omvang van de activiteit. De omgevingsvergunning wordt meestal verleend door de gemeente via de omgevingsdienst. Voor sommige taken of voor complexe milieuvraagstukken kan de provincie of een waterschap betrokken zijn. Een aanvraag loopt via het omgevingsloket; de initiatiefnemer levert informatie over de activiteit en de milieubelasting, alsook maatregelen om die belasting te beperken.

De beoordeling kijkt naar wettelijke normen en kan voorwaarden bevatten over emissies, lawaai, waterafvoer, afval, bodembescherming en eventueel maatregelen tegen geur- of veiligheidsrisico’s. Voor grootschalige projecten kan een milieueffectrapport (MER) of een passende beoordeling vereist zijn. Na afweging volgt het besluit met specifieke vergunningvoorschriften; de vergunning heeft doorgaans een geldigheidsduur en kan worden gewijzigd of verlengd.

Toezicht en handhaving liggen bij de omgevingsdienst, de gemeente of de provincie, met mogelijk bestuurlijke sancties bij niet-naleving. Tegen een besluit kan bezwaar en beroep worden aangetekend bij de bevoegde rechter.

Historisch gezien vereisten milieuvergunningen diverse regels en sectorale vergunningen; sinds de Omgevingswet zijn ze verplaatst naar de omgevingsvergunning, die milieu-, bouw- en natuuraspecten integraal regelt.