milieudelicten

Milieudelicten is een Nederlandse term die verwijst naar strafbare feiten die samenhangen met de bescherming van milieu en volksgezondheid. Het omvat schendingen van regels die zijn bedoeld om lucht, water, bodem en ecosystemen te beschermen en om risico’s voor mens en milieu te voorkomen of te beperken. Milieudelicten kunnen variëren van relatief geringe overtredingen tot zwaardere misdrijven en worden in het strafrecht of onder sommige omstandigheden in het bestuursrecht aangepakt.

Voorbeelden van milieudelicten zijn illegale afvalstoffennijverwerking of opslag, illegale dump of verbranding van vuil/afval, overtredingen van emissielimieten bij industriële activiteiten, niet beschikken over of niet naleven van milieuvergunningen, onjuiste verslaglegging van milieubelasting of incidenten, en gevaarlijke stoffen onzorgvuldig of onveilig hanteren. Ook nalatigheid die direct leidt tot schade aan milieu of volksgezondheid kan als milieudelict worden aangemerkt.

Juridische kader en handhaving: het veld wordt in Nederland gereguleerd door milieu- en ruimtelijke regelgeving, waaronder de Wet milieubeheer en de Omgevingswet, en door de handhaving daarvan door het Openbaar Ministerie (OM) en regionale omgevingsdiensten. Sanctions variëren van strafrechtelijke straffen (boetes, gevangenisstraf) tot bestuurlijke sancties (omgevingsmaatregelen, last onder dwangsom, sluiting). Bij zwaardere milieudelicten kan sprake zijn van aansprakelijkheid van aansprakelijke personen en (juridische) entities.

Internationaal en beleidsperspectief: milieudelicten vallen ook onder EU-richtlijnen inzake milieumisdrijven, waardoor lidstaten normen en handhaving delen. De nadruk ligt op preventie, naleving en herstel van milieuschade.