mikroagresje

Mikroagresje to subtelne, często nieświadomie kierowane komentarze, gesty i zachowania, które komunikują wrogość, pogardę lub wykluczenie wobec osób z określonych grup społecznych. Mogą dotyczyć rasy, etniczności, płci, orientacji seksualnej, religii, niepełnosprawności, wieku, tożsamości płciowej i pochodzenia. Często występują w codziennych sytuacjach — w pracy, w szkole, w mediach — i mimo że intencje bywają różne, skutki bywają realne i kumulujące.

Według koncepcji Deralda W. Sue’a wyróżnia się trzy typy mikroagresji: mikroataki (jawne, często ostentacyjne wyrażanie wrogości), mikroobrazy (komentarze lub zachowania deprecjonujące tożsamość lub kompetencje), oraz mikroinvalidacje (zaprzeczanie lub ignorowanie doświadczeń dyskryminacyjnych).

Skutki mikroagresji są często subtelne, lecz powtarzalne i mogą prowadzić do przewlekłego stresu, obniżonej samooceny, zaburzeń zdrowia psychicznego oraz gorszego funkcjonowania zawodowego i edukacyjnego. Wpływ zależy od kontekstu, częstotliwości i możliwości prowadzenia otwartego dialogu na temat tożsamości i władzy.

Kontrowersje dotyczą relacji między intencją a skutkiem, ryzyka nadinterpretacji i różnic kulturowych w interpretowaniu zachowań. Krytycy ostrzegają przed nadmierną wrażliwością i patologizacją codziennych interakcji; zwolennicy podkreślają, że nawet niezamierzone komentarze mogą utrwalać nierówności. Przeciwdziałanie obejmuje edukację antydyskryminacyjną, szkolenia z inkluzywności, polityki równości i mechanizmy zgłaszania incydentów.