meervoudregels

Meervoudregels is een verzamelnaam voor de regels die bepalen hoe Nederlandse zelfstandig naamwoorden in het meervoud worden gezet. De basisregel is het toevoegen van -en of -s aan de stam. De -en-meervoud geldt voor de meeste woorden; soms ondergaat de stam klank- of spellingveranderingen. Er bestaan ook onregelmatige meervouden die hiervan afwijken.

De -en-meervoud wordt toegepast op veel woorden. Voorbeelden zijn huis → huizen, boom → bomen, man → mannen, vrouw → vrouwen, en kind → kinderen. Sommige stemmen leveren stamveranderingen op in het meervoud, zoals duif → duiven, heer → heren, en bloem → bloemen. Ook zijn er woorden waar de klank verandert terwijl -en wordt toegevoegd.

Leenwoorden uit andere talen eindigend op een klinker of op bepaalde klank einden nemen vaak -s of -’s: auto → auto’s, foto → foto’s, piano → piano’s. Afwijkingen komen voor, en soms wordt een apostrof gebruikt om verwarring te voorkomen.

Samengestelde woorden volgen meestal de regel dat het meervoud wordt gevormd op het laatste deel; voorbeeld: tandartspraktijk → tandartspraktijken. Bij veel samenstellingen blijft het meervoud dus gericht op het laatste element, terwijl de andere delen onveranderd blijven.

Er bestaan ook uitzonderingen en regeltechnische details die per woord kunnen verschillen. Voor exacte vormen en verdelingen is raadpleging van een woordenboek of spellinggids aan te raden. In de praktijk vormen de -en- en -s-meervouden, samen met stamveranderingen en samenstellingregels, de kern van de meervoudregels in het Nederlands.