medicatietherapeutische

Medicatietherapeutische is een term die in de geneeskunde wordt gebruikt om het geheel van principes en praktijken te beschrijven die zich richten op het doelgericht inzetten van geneesmiddelen bij de diagnose, behandeling en preventie van ziekten. Het vakgebied behoort tot de klinische geneeskunde en de farmacologie en omvat zowel selectie en toediening van medicatie als monitoring en evaluatie. Belangrijke aspecten zijn indicatiestelling, keuze van geneesmiddel, dosering, toedieningsweg en duur van de therapie, evenals de beoordeling van effectiviteit, veiligheid en mogelijke interacties met andere geneesmiddelen of stoffen.

Kernpunten zijn rationalisatie van medicatiegebruik, evidence-based prescribing en farmacovigilantie. Medicatietherapeutische zorg is vaak multidisciplinair, met betrokkenheid van artsen, klinisch apothekers, verpleegkundigen en patiënt zelf. Praktische activiteiten bestaan uit patiëntbeoordeling, het starten of aanpassen van medicatieschema’s, doseringsregelingen en het monitoren van respons en bijwerkingen, evenals pillen- en therapie-adhesie.

Uitdagingen in de praktijk zijn onder meer polyfarmacie bij oudere en multimorbide patiënten, risico op interacties en bijwerkingen, variatie in respons tussen individuen, en vraagstukken rondom kosten en beschikbaarheid. Ontwikkelingen in farmacotherapie omvatten gepersonaliseerde geneeskunde met farmacogenetica, therapeutisch drug monitoring en uitgebreide beslissingsondersteuning in elektronische systemen.

Medicatietherapeutische benaderingen streven naar optimale effectiviteit van medicijntherapie met zo min mogelijk schade, binnen de context van de overige behandeling en de voorkeuren van de patiënt.