luchtkwaliteitsindex

De luchtkwaliteitsindex, vaak afgekort als LKI, is een nationale of regionale indicator die de luchtkwaliteit samenvat in een enkele cijferwaarde. Het doel is om het publiek snel en begrijpelijk te informeren over de mate van gezondheidsrisico door buitenluchtvervuiling. Een hogere waarde duidt doorgaans op slechtere luchtkwaliteit en mogelijk een groter risico, vooral voor kwetsbare groepen zoals ouderen, kinderen en mensen met longaandoeningen.

De index combineert concentraties van meerdere luchtverontreinigende stoffen, zoals fijn stof (PM2.5 en PM10), stikstofoxiden (NO2), ozon (O3), koolmonoxide (CO) en zwaveldioxide (SO2). Soms worden ook andere stoffen meegenomen. De exacte samenstelling en weging verschillen per land of regio. In veel systemen wordt de index berekend op basis van de verhouding van de gemeten concentraties ten opzichte van grenswaarden of streefwaarden, en wordt de uiteindelijke waarde bepaald door de meest kritieke verhouding.

De gebruikte schaal varieert ook per systeem: sommige systemen hanteren een 0-500-schaal vergelijkbaar met de Amerikaanse AQI, terwijl andere een 0-100-schaal gebruiken. Vaak wordt de waarde vergezeld van kleurcodes en interpretaties zoals “Goede”, “Redelijk”, “Onvoldoende” of “Slecht”. De index wordt dagelijks gepubliceerd door nationale milieu- en weersinstanties en dient als hulpmiddel bij het plannen van buitenactiviteiten en het nemen van maatregelen ter beperking van blootstelling.

Beperkingen: de LKI weerspiegelt meestal externe luchtkwaliteit en houdt geen rekening met binnenlucht of individuele blootstelling.Regionaliteit en gebruikte stoffen kunnen verschillen, waardoor de interpretatie niet overal identiek is.