luchtdichtingslagen

Luchtdichtingslagen zijn samenstellingen van materialen en details die bedoeld zijn om onbedoelde luchtverliezen door de bouwkundige schil zoveel mogelijk te voorkomen. Ze vormen een continue, elastische barrière die warmteverlies, tocht en vochtproblemen beperkt en zo bijdraagt aan comfort en energiezuinigheid van gebouwen.

Doel en werking: door het creëren van een ononderbroken binnen- of buitenlaag rondom wanden, daken en constructieve aansluitingen worden ongecontroleerde luchtstromen tegengegaan. Belangrijke aandachtspunten zijn de continuïteit van de laag, onderbrekingen bij penetraties zoals leidingen en kabels, en een naadloze aansluiting op kozijnen, deuren en dakranden. Bij ontwerpen en uitvoering is detailering rondom hoeken, overgangen en verbindingen cruciaal.

Typische materialen en technieken: luchtdichtingsmembranen of folies die over naden en overslag verlijmd worden; zelfklevende afdichtingsbanden; elastische kitten of lijmen; en afdichtingen rondom kozijnen, ventilatieopeningen en leidingen. In koude klimaten is vaak sprake van een combinatie van een binnensluitende luchtdichtingslaag met een dampremmende laag. De keuze hangt af van bouwfase, gewenste thermische prestaties en vochtbeheersing.

Controle en normen: de luchtdichtheid wordt doorgaans vastgesteld met een blower-door-test. De resultaten worden uitgedrukt in een luchtverliezenmaat zoals q50 (luchtverliezen per uur bij 50 pascal). Vereisten variëren afhankelijk van nationale regelgeving, energielabels en het type gebouw.

Onderhoud en renovatie: bij onderhoud of renovatie moet worden gecontroleerd op scheuren, onderbrekingen in afdichtingen en beschadigde of verzakte verbindingen. Tijdig herstel behoudt de luchtdichtheid en voorkomt vochtproblemen.