levensbeëindigende

Levendsbeëindigend is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om handelingen, zorgvormen of besluiten te beschrijven die gericht zijn op het beëindigen van iemands leven. Het begrip wordt vooral gebruikt in discussies over levensbeëindiging op verzoek, euthanasie en hulp bij zelfdoding, maar kan ook verwijzen naar bredere thema’s rondom end-of-life care en rechts-ethische afwegingen.

In de context van gezondheidszorg verwijst levensbeëindiging doorgaans naar handelingen waarbij het leven van een patiënt opzettelijk wordt beëindigd of mogelijk gemaakt. Dit omvat euthanasie (het op verzoek van de patiënt beëindigen van het leven door een arts) en hulp bij zelfdoding (het verschaffen van middelen waardoor iemand zelfstandig zijn leven kan beëindigen). Het begrip is bovendien verwant aan uitlatingen over "levensbeëindigende zorg", die soms wordt gebruikt om het debat over palliatieve zorg en aanvullende opties af te bakenen.

Juridisch gezien wordt levensbeëindiging in verschillende landen verschillend gereguleerd. In Nederland en België is euthanasie en hulp bij zelfdoding onderworpen aan strikte zorgvuldigheidsnormen, vereisten zoals vrijwillig en weloverwogen verzoek, en toezicht door onafhankelijke instanties of kommissies. De exacte regels en procedures variëren per jurisdictie, maar de kern ligt meestal in de combinatie van autonomie van de patiënt, medische beoordeling en waarborgen tegen misbruik.

Ethiek en beleid rondom levensbeëindiging zijn onderwerp van langdurige debatten. Voorstanders benadrukken autonomie en waardig sterven, terwijl tegenstanders zorgen over kwetsbare groepen en de grenzen van medische beroepsuitoefening aangeven. De discussie gaat vaak samen met de rol van palliatieve zorg, maatschappelijke waarden en de grenzen van medische verantwoordelijkheid.

Zie ook: euthanasie, hulp bij zelfdoding, end-of-life care.