Home

langeafstandordening

Langeafstandordening is een concept uit de natuurkunde dat wordt gebruikt om te beschrijven of er structuur of orde op grote afstand aanwezig blijft in een veeldeeltjes­systeem. In termen van correlaties betekent langeafstandordening dat de twee-punt correlatiefunctie C(r) niet afneemt naar nul wanneer de afstand |r| toeneemt, of dat er een niet-nul ordeparameter blijft bestaan in de thermodynamische limiet. Dergelijke gedrag verschijnt in verschillende toestanden van materie, zoals kristallen en magnetische systemen.

Belangrijke typen langeafstandordening omvatten translationale langeafstandordening in kristallen (een periodieke ordening van atomaire posities), spinlangeafstandordening in

Het concept is centraal in de studie van faseovergangen en materie bij lage temperaturen. Een belangrijk verschil

Zie ook: langeafstandcorrelatie, ordeparameter, kristallografie, magnetische orde, Bragg-verschijnsel, off-diagonal long-range order.

ferromagneten
(een
gemeenschappelijke
oriëntatie
van
spins)
en
off-diagonale
langeafstandordening
(ODLRO)
die
voorkomt
in
superfluïde
systemen
en
Bose-Einstein-condensaten,
waarbij
coherente
quantumtoestanden
over
grote
afstanden
bestaan.
met
korteafstandordening
is
dat
langeafstandordening
een
maat
is
voor
langgerekte
orde.
In
twee-
en
driedimensionale
systemen
met
bepaalde
symmetrieën
en
korte
interacties
kan
langeafstandordening
bij
finite
temperatuur
ontbreken
volgens
de
Mermin-Wagner-stelling,
tenzij
discrete
symmetrieën
of
langeafstandsinteracties
aanwezig
zijn.