laaggeletterdheid

Laaggeletterdheid is een term voor beperkte competenties op het gebied van lezen en schrijven die nodig zijn om mee te draaien in de maatschappij. Voor veel volwassenen betekent dit dat zij moeite hebben met lezen, schrijven en het begrijpen van teksten die in het dagelijks leven voorkomen, zoals formulieren, brieven, productinformatie en digitale berichten.

Definities variëren, maar algemeen gaat het om een beperkte functionele lees- en schrijfvaardigheid die taken als het lezen van instructies, het begrijpen van langere teksten of het nauwkeurig invullen van formulieren bemoeilijkt.

Prevalentie: in veel samenlevingen vormt laaggeletterdheid een aanzienlijk deel van de volwassen bevolking. Onderzoeken geven aan dat een substantieel aandeel volwassenen moeite heeft met basale lees- en schrijfvaardigheden, wat de kans op minder maatschappelijke participatie kan vergroten.

Gevolgen: laaggeletterdheid beïnvloedt werk en inkomen, onderwijs aan kinderen, gezondheid en burgerschap. Het bemoeilijkt het begrijpen van medische informatie, productinstructies en publieke communicatie.

Oorzaken en risicofactoren: minder onderwijs, armoede, taalachtergrond door migratie, beperkte toegang tot onderwijs en informatie, en factoren zoals cognitieve veroudering bij ouderen.

Interventies en aanpak: gerichte volwasseneneducatie, taalcursussen en lees- en schrijfprogramma's, toegankelijke communicatie in zorg en overheid, samenwerking tussen scholen, bibliotheken, gemeenten en werkgevers, en aandacht voor digitale geletterdheid.

Conclusie: het terugdringen van laaggeletterdheid vraagt om vroegsignalering, stigma vermindering en langdurige investeringen in geletterdheidsprogramma's voor volwassenen.