kredietwaardigheidsbeoordelingen

Kredietwaardigheidsbeoordelingen zijn evaluaties van de kredietwaardigheid van een schuldenaar of instrument, gericht op de kans op terugbetaling van geleend geld en op de verwachte verliezen bij wanbetaling. Ze worden toegepast door kredietverleners zoals banken en non-bankinstellingen, beleggers en kredietratingbureaus.

Er bestaan externe beoordelingen door ratingbureaus en interne beoordelingen die kredietrisico in de eigen portefeuille meten via scoringmodellen en risicogrades.

Kernfactoren zijn financiële kengetallen zoals omzet, winst, schulden, kasstroom en liquiditeit, evenals kwalitatieve factoren als bedrijfsmodel, managementkwaliteit en sector- en landrisico. Ook macro-economische vooruitzichten en zekerheden spelen een rol. Beoordelingen kunnen kwantitatief zijn (probability of default, loss given default) of kwalitatief (risicoklasse). Output kan variëren van een rating op een schaal tot een interne score.

Regelgeving en verslaglegging beïnvloeden beoordelingen: Basel III en CRR/CRD bepalen hoe kredietrisico wordt gemeten en het benodigde kapitaal. IFRS 9 vereist de erkenning van verwachte kredietverliezen voor financiële activa. Beoordelingen moeten transparant, reproduceerbaar en consistent zijn en houden rekening met modelrisico en databronnen.

Kredietwaardigheidsbeoordelingen kennen ook beperkingen: subjectiviteit, modelrisico, datakwaliteit en gevoeligheid voor economische cycli. Nieuwe technologieën zoals machine learning kunnen de nauwkeurigheid verbeteren maar vereisen zorgvuldige validatie en toezicht.