kredietverstrekking

Kredietverstrekking is het proces waarbij een geldlener, zoals een bank of een andere geldverstrekker, een krediet of lening verleent aan een particulier of onderneming onder afgesproken voorwaarden, waaronder rente, aflossing en eventuele zekerheden. Het doel is financiering mogelijk te maken voor consumptie, investeringen of bedrijfsvoering. Voordat een lening wordt toegekend vindt meestal een kredietbeoordeling of underwriting plaats, waarin de kredietwaardigheid en de betaalbaarheid van de lener worden getoetst. Lenders gebruiken vaak kredietscoremodellen, inkomen- en vermogensanalyses, en informatie over bestaande schulden. Bij veel kredietvormen kunnen zekerheden of garanties vereist zijn en kunnen boetes bij wanbetaling gelden.

Verschillende vormen van kredietverstrekking bestaan, zoals consumentenkrediet (leningen aan particulieren), hypotheek- of woningkrediet, en zakelijke kredieten (kredietlijnen, werkkapitaalfinanciering, leasing). Een revolverend krediet kan op basis van beschikbaar krediet worden aangewend en afgelost. De exacte kosten en voorwaarden staan beschreven in de kredietovereenkomst, met rentepercentages, kosten en de vervaldatum.

In Nederland en in de EU vallen kredietverleners onder toezicht en regelgeving voor consumentenbescherming en financieel toezicht. Kredietverstrekking wordt gereguleerd onder de Wet op het financieel toezicht (Wft), met uitvoering door toezichthouders zoals de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en de De Nederlandsche Bank (DNB). Kredietgegevens kunnen bij kredietregistraties worden opgeslagen, bijvoorbeeld door Stichting BKR, wat invloed heeft op toekomstige kredietaanvragen.

---