kortetermijnfinanciering

Kortetermijnfinanciering is financiering die primair bedoeld is om een periode van doorgaans maximaal één jaar te overbruggen. Het richt zich op werkkapitaalbehoeften en liquiditeitsplanning van bedrijven en particulieren die kortdurende geldmiddelen nodig hebben voor operationele activiteiten, totdat inkomsten en andere financieringsbronnen beschikbaar komen.

Veelvoorkomende vormen zijn rekening-courantkrediet bij een bank (een flexibel krediet tot een afgesproken limiet), revolverende kredietlijnen, factoring en reverse factoring, leverancierskrediet (uitgestelde betaling aan leveranciers) en kortlopende schuldbewijzen zoals promessen. Ook digitale kredietlijnen van fintechs en crowdlending spelen een toenemende rol.

Kenmerken van kortetermijnfinanciering zijn de korte termijn (vaak minder dan twaalf maanden), variabele of vaste rente, en kosten zoals rente en vergoedingen. Kredietvoorwaarden zijn vaak afhankelijk van cashflowvoorspellingen, kortlopende activa en vaak zekerheden of covenants. Herfinanciering kan vereist zijn, wat refinancieringsrisico met zich meebrengt.

Voordelen zijn snelle toegang tot liquiditeit en flexibiliteit om tijdelijke tekorten te overbruggen. Nadelen zijn hogere kosten per periode, risico op refinancing bij wisselende markten en afhankelijkheid van korte termijn cashflows. Een gebalanceerde financieringsmix met langlopende en kortlopende middelen vermindert kwetsbaarheid.

In de praktijk wordt kortetermijnfinanciering veel toegepast door kleine en middelgrote ondernemingen om seizoensinvloeden te overbruggen, omzetgroei te faciliteren of tijdelijk betalingsverschillen op te vangen. De keuze voor diverse instrumenten hangt af van kosten, beschikbaarheid en risicobeoordeling, waaronder solvabiliteit, kasstroom en zekerheden. Regulerende kaders beschermen kredietverleners en consumenten.