korrosiebestendigheid
Korrosiebestendigheid is het vermogen van een materiaal om onder specifieke omgevingsomstandigheden chemische afbraak of elektrochemische beschadiging te weerstaan. In de praktijk gaat het vaak om de weerstand tegen corrosie door vocht, zouten en zuren, en hoe lang een materiaal functioneel blijft zonder aanzienlijke verlies van sterkte, ductiliteit of uiterlijk. De korrosiebestendigheid hangt sterk af van milieu, temperatuur, pH, de aanwezigheid van chloride-ionen en het elektrisch contact met andere metalen.
Mechanismen van corrosie zijn onder meer elektrochemische corrosie, galvanische corrosie bij contact tussen verschillende metalen, en
Materialen met hoge korrosiebestendigheid omvatten roestvast staal (bijv. AISI 316), titanium en bepaalde nikkel- of superlegeringen,
De korrosiebestendigheid wordt meestal vastgesteld met laboratoriumtesten zoals zoutneveltesten (ISO 9227, ASTM B117), immersion tests, en
Toepassingsgebieden liggen in bouw, scheeps- en machinebouw, chemische industrie en infrastructuur. Het kiezen van materialen en