klimaatmaatregelen

Klimaatmaatregelen zijn overheidsmaatregelen en andere instrumenten die bedoeld zijn om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en de weerbaarheid van samenlevingen tegen klimaatverandering te vergroten. Ze omvatten zowel mitigatie (emissiereductie) als adaptatie (aanpassing aan effecten). Doel is het voorkomen van toekomstige schade, het bevorderen van duurzame economische groei en het verbeteren van luchtkwaliteit en veerkracht.

Maatregelen kunnen worden ingedeeld naar type instrumenten: prijsgebaseerde instrumenten zoals koolstofbelastingen en emissiehandelssystemen; regulerende instrumenten zoals normen voor energie-efficiëntie, autonoormen, bouwcodes en installatievoorschriften; subsidies en fiscale prikkels die investeringen in schone technologieën stimuleren; informatie- en gedragsinstrumenten zoals etikettering en bewustwordingscampagnes; en lange termijn investeringsprogramma’s en publieke inkoop.

Op sectorniveau richten klimaatmaatregelen zich vaak op energievoorziening, vervoer, gebouwen en industrie, en op landgebruik en landbouw. Voorbeelden zijn prikkels voor emissiereductie, regelgeving voor hogere energie-efficiëntie van woningen en kantoren, stimulering van hernieuwbare energie en elektrisch vervoer, en fondsen voor innovatie in koolstofarme processen.

De effectiviteit hangt af van ontwerp, strengheid, naleving en economische context. Belangrijke aandachtspunten zijn kosteneffectiviteit, sociale rechtvaardigheid, mogelijke emissielekkage en onzekerheden bij lange termijnplanning. Regelmatig evalueren en aanpassen van beleid is gebruikelijk om doelstellingen haalbaar te houden.

Internationaal kader omvat onder meer het Parijsakkoord en nationale bijdragen (NDC’s), samenwerking op technologie en financiering, en afstemming met handel en investeringen om wereldwijde emissiereductie te bevorderen.