kleursamenstelling

Kleursamenstelling is de manier waarop kleuren in een systeem worden opgebouwd door het combineren van lichtgolven of pigmenten. In de waarneming van kleur bepaalt de combinatie van verschillende golflengten welk soort kleur het oog ziet; in de praktijk spreekt men vaak over twee hoofdsoorten menging: additieve en subtractieve kleurmenging.

Bij additieve kleurmenging worden lichtkleuren gemengd. De primaire additieve kleuren zijn rood, groen en blauw (RGB); wanneer alle drie volledig aanwezig zijn, wordt wit waargenomen. Dit model staat centraal bij beeldschermen, projectoren en digitale beeldvorming.

Bij subtractieve kleurmenging worden pigmenten of drukinkten gemengd. De traditionele schilderprimaries zijn rood, geel en blauw; in de drukkunst wordt meestal het CMYK-systeem gebruikt: cyaan, magenta, geel en zwart. Door het mengen van deze pigmenten wordt minder licht teruggekaatst, waardoor de kleur donkerder of minder verzadigd kan lijken. In de praktijk variëren de resultaten afhankelijk van de materialen en de onderliggende onderlinge beïnvloeding.

Kleursamenstelling wordt verder beschreven met kleurruimten en perceptuele modellen. Voor digitale toepassingen is RGB gebruikelijk, voor print CMYK. Voor een meer uniforme perceptie bestaan ruimten zoals HSL/HSV en de CIELAB-familie, die kleurverschillen (delta E) en kleurbeheer mogelijk maken. Praktisch speelt kleurensamenstelling een cruciale rol in kunst, ontwerp, fotografie, printing en verlichting, en wordt vaak gemeten met kleurmeters en spectrofotometers om consistentie te waarborgen.