kapitaalbezit

Kapitaalbezit verwijst naar het bezit van kapitaalgoederen en financiële activa die een inkomen kunnen opleveren zonder voortdurende arbeid. Tot het kapitaalbezit gerekend men onder meer onroerend goed, productiemiddelen zoals machines en bedrijven, aandelen, obligaties en andere financiële instrumenten, spaargelden en pensioenkapitaal. Het begrip is bedoeld om te onderscheiden wat mensen bezitten dat inkomsten genereert buiten loonarbeid om, en speelt een belangrijke rol in discussies over welvaartsverdeling en economische macht.

In economische theorieën wordt kapitaalbezit gezien als een drijvende kracht achter kapitaalaccumulatie en investeringen. Het kan bijdragen aan economische groei wanneer eigenaren investeren inkomsten in productie en innovatie. Tegelijkertijd wordt kapitaalbezit vaak in verband gebracht met inkomens- en vermogensongelijkheid, omdat het rendement op kapitaal niet altijd direct samenvalt met de beloning voor arbeid en welvaart kan verheffen bij degenen die al kapitaalbezit hebben.

Metingen van kapitaalbezit richten zich op de omvang en verdeling van vermogensbezit binnen een samenleving, zoals het aandeel van de top 10 of 1 procent in totale vermogensopbouw. Dergelijke cijfers worden gebruikt in beleidsonderzoeken naar ongelijkheid en mobiliteit, en in discussies over de economische macht die voortkomt uit bezit van kapitaal.

Beleidsdebatten rondom kapitaalbezit behandelen onderwerpen zoals vermogensbelasting, kapitalisatie van pensioenfondsen, erfbelasting en maatregelen die toegang tot kapitaal (ondernemerschap en woningbezit) willen vergroten. Het onderwerp blijft centraal staan in discussies over groei, stabiliteit en sociale rechtvaardigheid.