ionisatiemethoden

Ionisatiemethoden zijn technieken die moleculen omzetten in ionen zodat ze met een massaspectrometer kunnen worden geanalyseerd. Ze vormen de eerste stap in mass spectrometrie en bepalen mede welke ionen aanwezig zijn, hoe ze ontstaan en hoe ze worden waargenomen. Ionisatie kan plaatsvinden onder harde of zachte omstandigheden: harde ionisatie veroorzaakt vaak veel fragmentatie, terwijl zachte ionisatie het molecuulions behoudt en soms meerdere ladingen oplevert.

Enkele veelvoorkomende ionisatiemethoden zijn onder meer:

Elektronenionisatie (EI) is een gasfase-techniek waarbij moleculen worden blootgesteld aan hoge-energie elektronen. Dit leidt tot significante fragmentatie en levert vaak een karakteristiek spectraal pakket; EI is standaard in GC-MS. Chemische ionisatie (CI) gebruikt reagentia-gassen om via proton- of andere transien- overdrachten een molecuulion te produceren, meestal zachter dan EI. Fast atom bombardment (FAB) bestrijkt solide of vloeibare monsters met een gasvormig atoomvorwerk en levert matige fragmentatie.

Electrospray ionisatie (ESI) is een zachte methode die vloeistoffen omzet in gasvormige ionen via geleidelijk verdamping van een druppel, vaak met meerdere ladingen; bijzonder geschikt voor grote biomoleculen en wordt veel gebruikt bij LC-MS. Matrix-assisted laser desorption/ionization (MALDI) vermindert condensatie-energie via een matrix en is typisch geschikt voor biomoleculen, peptiden en polymeren; meestal worden éénwaardig ionen geproduceerd.

Atmospheric pressure chemical ionization (APCI) en atmospheric pressure photoionization (APPI) opereren aan atmosferische druk en vullen het scala aan voor minder-polairne verbindingen en aromatische componenten. Photoionisatie (PI) gebruikt UV-fotonen voor zachte ionisatie, vaak toegepast bij vluchtige koolwaterstoffen.

De keuze voor een ionisatiemethode hangt af van het analyttype, de gewenste gevoeligheid, de mate van fragmentatie en de combinatie met de gebruikte spectrometrie.