interactieproducten

Interactieproducten zijn producten die ontstaan wanneer twee of meer stoffen met elkaar in interactie treden. Deze interacties kunnen chemische reacties omvatten, maar ook complexvorming, redoxprocessen of adsorptie- en oppervlakteveranderingen. Interactieproducten kunnen zowel stabiel als kortstondig zijn en komen voor in verschillende vakgebieden, van scheikunde en biochemie tot milieuwetenschappen en materials science.

In de farmacologie en geneeskunde verwijzen interactieproducten vaak naar metabolische of chemische bijproducten die ontstaan door interacties tussen geneesmiddelen, biologische macromoleculen of met het lichaam. Voorbeelden zijn convectoren van metabolisme, conjugaten zoals glucuroniden of sulfaatconjugaten, en adducten met eiwitten. In milieukunde ontstaan interactieproducten door reacties van polluenten met licht, zuurstof of andere verbindingen, waardoor transformatiestappen worden gezet die soms meer toxiciteit of mobiliteit beïnvloeden dan de oorspronkelijke pollutant. In materialen en oppervlakken kunnen interactieproducten ontstaan bij adsorptie of op suprafaciale reacties, bijvoorbeeld roestvorming bij ijzer in aanwezigheid van water en zuurstof, of kruislinking tussen polymeren.

Characterisatie van interactieproducten gebeurt vaak met analytische technieken zoals chromatografie, massaspectrometrie, NMR en spectroscopie. Het begrijpen van deze producten is belangrijk omdat ze invloed kunnen hebben op effectiviteit, veiligheid en milieubelasting, maar ook op de eigenschappen van materialen en op chemische processen. Interactieproducten onderscheiden zich van initiële reagentia en van uiteindelijke producten door hun ontstaan uit tussenwerkelijke interacties en hun potentieel uiteenlopende stabiliteit en functionaliteit.