insectenbeten

Insectenbeten zijn huidreacties die ontstaan nadat een insect de huid heeft gebeten of gestoken. Veel voorkomende boosdoeners zijn muggen, vlooien, bedwantsen en sommige mieren. Teken leveren ook beten, maar dit zijn arachniden, geen insecten. De verschijnselen variëren van milde jeuk en roodheid tot zwelling en uitslag; bij sommige mensen kan een ernstigere reactie optreden. In zeldzame gevallen kunnen insectenbeten leiden tot infectie of, bij bepaalde personen, een ernstige allergische reactie.

Symptomen en signalen kunnen verschillen per soort. Muggenbeten ontstaan vaak als verspreide, jeukende bulten. Bedwantsbeten komen vaak voor in groepen of lijnen en veroorzaken nachtelijke jeuk. Vlooienbeten bevinden zich meestal aan benen en enkels. Tekenbeten kunnen gepaard gaan met een rode ring of uitslag en dragen in sommige regio’s het risico op ziektes zoals Lyme-borreliose en TBE. Een ernstige allergische reactie op een steek of beet vereist directe medische hulp.

Behandeling is meestal gericht op verlichting van jeuk en irritatie. Koel af, krab niet en gebruik lokaal anti-jeukmiddel of een mild ontstekingsremmend middel. Bij tekenbeten verwijdert men de teek zo snel mogelijk volgens de juiste methode en bewaart deze indien nodig voor controle; raadpleeg bij koorts, uitslag of malaise na een tekenbeet een arts.

Preventie omvat het vermijden van beten en steken waar mogelijk: gebruik insectenwerende middelen (DEET, picaridin, IR3535), draag lange kleding, behandel kleding met permethrin, zorg voor horren of klamboes en verminder stilstaand water. Voor huisdieren geldt regelmatige vlo- en teekbestrijding. Bij aanhoudende klachten raadpleeg een professional.