inhalatiemedicatie

Inhalatiemedicatie zijn medicijnen die rechtstreeks in de longen worden ingebracht via inhalatie. Ze worden gebruikt bij ademhalingsaandoeningen zoals astma en COPD om de luchtwegen te openen, ontsteking te remmen of beide. De medicijnen worden geleverd met verschillende inhalatieapparaten, waaronder drukgeactiveerde inhalatoren (pMDI's), droogpoederinhalatoren (DPI's) en vernebelingssystemen.

De belangrijkste typen actieve stoffen zijn bronchodilatoren en inhalatiecorticosteroïden. Bronchodilatoren verwijden de luchtwegen: korte-acting beta-agonisten (SABA) bieden snelle verlichting; lange-acting beta-agonisten (LABA) worden voor onderhoud gebruikt in combinatie met ontstekingsremmers. Anticholinergica (SAMA/LAMA) verminderen luchtwegvernauwing. Inhalatiecorticosteroïden (ICS) verminderen ontsteking en worden vaak toegepast bij persistent astma en COPD. Sommige inhalatoren combineren ICS met LABA voor zowel ontstekingsremming als luchtwegverwijding.

Toedieningsapparaten hebben elk hun kenmerken. pMDI's leveren medicatie in dosissen per inhalatie en kunnen met een spacer worden gebruikt voor betere levering. DPIs vereisen een krachtige, snelle ademhaling. Vernebelapparaten maken een fijn nevel van medicijnen die lange ademduur mogelijk maakt, bijvoorbeeld bij kinderen of tijdens ernstige aanvallen. De keuze hangt af van de aandoening, leeftijd en voorkeur, en correcte techniek is cruciaal.

Effectiviteit en veiligheid: inhalatiemedicatie biedt vaak snelle verlichting en minder systemische bijwerkingen dan orale medicatie. Bijwerkingen kunnen lokale effecten zijn zoals keelpijn, hoesten, en schimmelinfectie in de mond bij ICS-gebruik; systemische bijwerkingen komen minder vaak voor maar kunnen voorkomen bij hoge doseringen. Regelmatige controle door een zorgverlener helpt bij het afstemmen van dosis en therapietrouw. Bewaar en gebruik de inhalatoren volgens de instructies en vervang verouderde apparaten tijdig.