infrastructuurarchitectuur

Infrastructuurarchitectuur is een tak van informatiemanagement die zich bezighoudt met het ontwerpen, beschrijven en beheren van de fundamenten waarop informatievoorziening rust. Het omvat de structurele opzet van hardware, netwerken, platformen, data en beveiligingsmechanismen die nodig zijn om applicaties en bedrijfsprocessen te ondersteunen. Het doel is een stabiele, schaalbare en kostenefficiënte technologische omgeving die aansluit bij de strategische doelstellingen van de organisatie.

De scope van infrastructuurarchitectuur omvat compute, storage en netwerk, zowel on premises als in de cloud. Dit omvat virtuele infrastructuur, containerplatforms, databases en middleware, identiteits- en toegangsbeheer, monitoring en operationele processen zoals back-up, disaster recovery en continuïteit. Daarnaast worden referentiearchitecturen, standaarden, beleid en governance vastgelegd om consistentie en herbruikbaarheid te waarborgen.

Infrastructuurarchitectuur staat in relatie tot andere architectuurrichtingen zoals bedrijfsarchitectuur en applicatie-architectuur en dient als basis voor solution- en dataplatform-ontwerpen. Het biedt de technologische ruggengraat die processen en diensten mogelijk maakt, terwijl het rekening houdt met security, compliance, prestaties en kosten.

Werkwijzen en raamwerken blijven hierbij een rol spelen. Veelgebruikte methoden zijn TOGAF en Zachman, aangevuld met IT-servicemanagement- en cloud-architectuurkaders. Belangrijke praktijkpunten zijn Infrastructure as Code, automatisering, beveiliging-by-design, redundantie en veerkracht, en een duidelijke governance op beleidsniveau en kostenvoorziening.

Voordelen van een goed ontworpen infrastructuurarchitectuur zijn betrouwbaarheid, wendbaarheid, betere kostenbeheersing en snellere time-to-market voor nieuwe diensten. Uitdagingen omvatten complexiteit, beveiligingsrisico’s, afhankelijkheid van leveranciers en de benodigde vakkennis om moderne infrastructuur te beheren.