infillontwikkeling

Infillontwikkeling, ook wel binnenstedelijke verdichting genoemd, verwijst naar het ontwikkelen van bouw- of herontwikkelingsprojecten op locaties die binnen de grenzen van een bestaande stad liggen. Het richt zich op het optimaal benutten van leegstaande of onderbenutte stedelijke ruimte in plaats van nieuw grondgebied buiten de stad te ontwikkelen.

Typische locaties zijn leegstaande kavels, braakliggende terreinen, voormalige industriële locaties en parkeervoorzieningen. Projecten zijn vaak gemengd van wonen, werken en voorzieningen, en kunnen ook de herbestemming van bestaande gebouwen omvatten. Doel is om de stedelijke structuur te versterken, de nabijheid van voorzieningen te vergroten en de afhankelijkheid van autoverkeer te verminderen.

Voordelen van infillontwikkeling zijn onder andere een efficiënter gebruik van bestaande infrastructuur en openbare ruimte, verbetering van de leefbaarheid doordat voorzieningen en openbaar vervoer dichterbij komen, en het behoud van groen door minder uitbreiding buiten de stad. Het kan ook bijdragen aan woningbouw en economische heropleving in bestaande wijken.

Uitdagingen omvatten hoge ontwikkelingskosten en sanering van mogelijk vervuilde terreinen, technische beperkingen in bestaande netwerken (riolering, water- en energienetwerken), parkeervoorzieningen en verkeersimpact, evenals maatschappelijke weerstand en risico op verdringing.

Beleid en aanpak zien vaak een combinatie van ruimtelijke ordening, ontwerpcriteria en instrumenten zoals verdichtingsnormen, incentives en vereenvoudigde vergunningsprocedures. Publiek-private samenwerking en betrokkenheid van bewoners en belanghebbenden zijn vaak essentieel.

In Nederlandse steden is infillontwikkeling een belangrijk instrument voor verdichting en het vergroten van de woningvoorraad, terwijl internationaal gezien veel steden het inzetten als onderdeel van duurzaam stedelijk beleid.