indexeringssysteem

Een indexeringssysteem is een systeem dat data ordent door middel van indexen zodat bepaalde operaties, zoals zoeken, sneller kunnen worden uitgevoerd. Het doel is de zoektijd te verminderen en de uitvoering van queries te verbeteren, vooral bij grote datasets. Indexen zijn aparte databestanden of structuren die verwijzingen bevatten naar de originele records en de locatie van relevante velden.

Er zijn verschillende typen indexen. Typisch voor databases zijn structuurindexen zoals B-tree en B+-tree indexen die snelle zoek- en bereikoperaties ondersteunen, en hash-indexen die snelle exacte matches leveren. Inverted indexes zijn kenmerkend voor full-text search, waarbij elk zoekwoord wordt gekoppeld aan een lijst documenten waarin dit woord voorkomt. Ruimtelijke indexen (zoals R-trees) worden gebruikt voor geografische data; bitmap-indexen kunnen efficiënt zijn bij kolommen met een beperkt aantal waarden.

Belangrijke componenten zijn de indexdefinitie (welke kolommen worden geïndexeerd), de onderliggende indexstructuur, en de update- en onderhoudsmechanismen die de index up-to-date houden bij mutaties in de gegevens. Indexeringssystemen bestaan vaak naast, en soms geïntegreerd met, het hoofddataopslag- en query-systeem en worden gemonitord door statistieken en een queryplanner die de beste indexkeuze bepaalt.

Voordelen van indexeren zijn snellere zoekopdrachten, snellere bereikqueries en betere schaalbaarheid bij groeiende data. Nadelen omvatten extra opslagruimte, verhoogde updatekosten en complexiteit bij onderhoud. Round-the-clock synchronisatie en consistentie tussen index en data zijn aandachtspunten bij gedistribueerde systemen.

Zie ook: database-index, inverted index, B-tree, full-text search, spatial index.