ijsklimaat

Ijsklimaat is een polair klimaatsubtype gekenmerkt door extreem lage temperaturen gedurende het grootste deel van het jaar en meestal Permanente ijs- en sneeuwbedekking. In de Köppen-classificatie valt ijsklimaat vaak onder de categorie EF, het ijsvlakteklimaat. Dit betekent dat de gemiddelde temperatuur van elke maand onder 0°C ligt. In kustgebieden kan een verwante indeling ook delen bevatten die als ET (toendra) worden gecategoriseerd, maar in de kern blijft sprake van langdurige kou en beperkte verdamping.

Kenmerken: lange, koude winters; korte, koele zomers; lage jaartemperatuur; neerslag die meestal als sneeuw valt; permafrost is wijdverspreid; de vegetatie is schaars tot afwezig, en ecosystemen zijn aangepast aan extreme kou.

Geografische voorkomen: de grootste gebieden bevinden zich op hoge breedten en hoogten. Voorbeelden zijn de binnenlanden van Antarctica en Groenland, delen van Noord-Canada en de Arctische regio’s, en grote bergketens zoals de Himalaya, Andes en de Rocky Mountains op grote hoogte. Kustgebieden kunnen soms meer neerslag ontvangen door maritieme invloeden, maar blijven doorgaans onder ijsklimaat.

Gevolgen en menselijk aspect: permanente bewoning is zeldzaam; onderzoeksstations en beperkte expedities komen voor; infrastructuur moet bestand zijn tegen extreme kou en ijs. De ecosystemen ondergaan seizoensgebonden licht- en temperatuurfluctuaties, met organismen die speciale aanpassingen hebben ontwikkeld.

Zie ook: toendraklimaat, polaire klimaten, permafrost, Köppen-classificatie.

---