hybridevoertuigen

Hybridevoertuigen zijn voertuigen die zowel een verbrandingsmotor (ICE) als een elektromotor gebruiken en een accu voor energieopslag hebben. De aandrijving kan afzonderlijk of samen werken, afhankelijk van de rijomstandigheden. Door elektrisch motorvermogen te gebruiken voor starten en schakelen en door regeneratief remmen, wordt brandstof bespaard en CO2-uitstoot verlaagd ten opzichte van conventionele voertuigen.

Milde hybrides gebruiken een kleine 48V-batterij en kunnen niet volledig elektrisch rijden. Ze leveren voornamelijk ondersteuning aan de verbrandingsmotor en verbeteren de efficiëntie bij acceleratie en in stop-and-go verkeer.

Volledige hybrides hebben een grotere accu en kunnen bij lage snelheden en korte afstanden deels elektrisch rijden. De motor en elektromotor delen de aandrijving volgens een besturingsalgoritme.

Plug-in hybrides hebben een grotere accu en kunnen extern worden opgeladen. Ze kunnen langer puur elektrisch rijden dan volle hybrides; daarna werken ze als gewone hybride wanneer de batterij leeg is.

Techniek: hybrides gebruiken meestal een automatische transmissie, vaak een e-CVT of aangepaste versnellingsbak. Batterijen zijn doorgaans lithium-ion en leveren elektrisch vermogen, terwijl regeneratief remmen remenergie terug in de opslag zet. De besturingssoftware bepaalt welke aandrijving wanneer actief is.

Impact en praktijk: in stadsritten leveren hybrides de grootste voordelen doordat ze veel korte kilometers elektrisch kunnen afleggen. Het besparingsniveau hangt af van rijstijl en de elektriciteitsmix voor opladen. Nadelen zijn hogere aanschafprijs, extra gewicht en de complexiteit van de aandrijving, wat invloed heeft op onderhoud en restwaarde. Regelingen en subsidies variëren per land.

Voorbeelden: Toyota Prius, Honda Insight, Hyundai Ioniq Hybrid en Kia Niro Hybrid; plug-in varianten zijn Prius Prime en Ioniq Plug-in Hybrid.