hoogspannings

Hoogspanning is een term uit de elektriciteitskunde die verwijst naar spanningen die hoger liggen dan die in huishoudelijke installaties worden toegepast. In internationale normen ligt hoogspanning doorgaans boven 1 kV wisselstroom (AC) of boven 1,5 kV gelijkstroom (DC). Netten worden vaak onderverdeeld in laag-, midden- en hoogspanningsniveaus. Hoogspanningsnetten vormen de ruggengraat van het elektriciteitsnet en zijn bedoeld voor transport over lange afstanden en voor verbindingen tussen regio's en landen.

Belangrijke componenten zijn onder andere hoogspanningslijnen (overspanningslijnen) of hoogspanningskabels, die spanning transporteren; onderstations en transformatoren die spanning verhogen of verlagen; schakelinrichting en beveiliging die verbindingen kunnen onderbreken bij storingen; en isolatoren die elektrische verschijnselen scheiden. Daarnaast spelen regel- en monitoringsystemen een cruciale rol bij het handhaven van spanningskwaliteit, veiligheid en betrouwbaarheid.

Hoge spanning wordt ook toegepast in directe huidige systemen via HVDC om lange afstanden efficiënter af te leggen en onderzeese kabels te verbinden. HVDC biedt voordelen bij verliesreductie en stabilisering, maar vereist speciale converter- en beschermingsapparatuur.

Veiligheid en standaardisatie zijn essentieel: duidelijke afstandscriteria (tussen geleiders, aarde en nabije objecten), correcte isolatie en onderhoudsprocessen worden vastgelegd in internationale normen zoals IEC en EN en in nationale regels. Onderhoud en inspectie, inclusief vegetatiebeheer rondom lijnen en periodieke inspecties van isolatoren en kabels, dragen bij aan betrouwbaarheid en veiligheid.