hoofdkringlopen

Hoofdkringlopen, ook wel de hoofdcirculaties genoemd in sommige leerboeken, verwijzen naar de twee belangrijkste circulatiecircuits van het cardiovasculaire systeem. Samen vormen zij een gesloten lus waardoor bloed door het hele lichaam circuleert en gasuitwisseling mogelijk is.

De longcirculatie (pulmonale kringloop) voert bloed van het rechter atrium en rechter ventrikel naar de longen via de arteria pulmonalis. In de longen vindt gasuitwisseling plaats: zuurstof uit de ingeademde lucht bindt zich aan hemoglobine, kooldioxide wordt afgegeven. Het geoxygeneerde bloed keert terug naar het hart via de venae pulmonales, die uitmonden in het linker atrium.

De lichaamcirculatie (systemische kringloop) vervoert geoxygeneerd bloed vanuit de linker ventrikel via de aorta naar alle lichaamsweefsels. Daar leveren arteries zuurstof en voedingsstoffen, en in de capillairen vindt uitwisseling van zuurstof, kooldioxide en afvalstoffen plaats. Het bloed keert terug naar het rechter atrium via de venae cavae (superior en inferior).

Kenmerken: de twee kringlopen vormen een onafscheidelijke lus; de rechterharthelft levert bloed onder lagere druk aan de longen, de linkerharthelft pompt bloed onder hogere druk door het hele lichaam. Het samenspel regelt de bloedstroom en bloeddruk en reageert op metabole behoeften.

Terminologie: de term hoofdkringlopen wordt in sommige bronnen als verzamelnaam voor deze twee hoofdcirculaties gebruikt, maar vaker wordt gesproken van de grote kringloop (systemische circulatie) en de kleine kringloop (pulmonale circulatie).

Zie ook: circulatie, cardiovasculair systeem, pulmonale kringloop, systemische kringloop.