hoektanden

Hoektanden, in het Nederlands ook wel canines genoemd, zijn lange, puntige tanden die zich tussen de snijtanden (incisiven) en de kiezen (premolaren en molaren) bevinden. In elk kaakkwadrant bevindt zich één hoektand; bij volwassene zijn er dus vier hoektanden in totaal.

Anatomie en positie: Hoektanden hebben meestal een lange, stevige kroon met één scherpe cusp en één of twee wortels. Bij mensen komen vooral één lange wortel voor, al kan deze soms twee wortels hebben. De tanden zijn zo gevormd dat ze grip bieden en voedsel kunnen scheuren, terwijl ze ook een rol spelen bij de stabiliteit van de beet en de aard van de beetlijn.

Functie: De hoektanden dienen primair voor het vasthouden en scheuren van voedsel, met name vlees en grotere voedseldeeltjes. Ze dragen bij aan een correcte beet en spelen een rol bij speekselverdeling en articulatie tijdens spraak.

Ontwikkeling en eruptie: In mensen komen de permanente hoektanden meestal laat in de jeugd door: de maxillaire hoektanden erupteren meestal tussen circa 11 en 12 jaar, de mandibulaire tussen circa 9 en 10 jaar. Volledig doorbraak gebeurt doorgaans in de vroege tienerjaren.

Variatie en klinische aspecten: De grootte en vorm van hoektanden kunnen per soort en individu variëren; bij mensen zijn ze vaker het doelwit van cariës en trauma, en kunnen wortel- of glazuurproblemen optreden. In de dierwereld variëren hoektanden sterk in lengte en scherpte en zijn ze vaak aangepast aan voeding en jachtgedrag.

---