herleidingssleutel

Een herleidingssleutel is een cryptografische sleutel die wordt gebruikt als invoer voor een sleutelafleidingsfunctie om uit een master- of basis sleutel meerdere gerelateerde sleutels af te leiden. Het concept komt voor in hiërarchische sleutelbeheersystemen en cryptografische ontwerpen waarin één centrale sleutel kan worden gebruikt om een reeks subkeys te genereren zonder telkens een geheel nieuwe sleutel te hoeven aanmaken of op te slaan.

Doel en werking

De herleidingssleutel werkt meestal samen met een sleutelafleidingsfunctie (KDF) of een vergelijkbaar proces. In combinatie met parameters zoals een derivatiepad, index of zout levert de KDF meerdere afgeleide sleutels op. Dit maakt het mogelijk sleutels on demand te genereren en te beheren met beperkte blootstelling van de meester sleutel. Het voordeel is efficiënte sleutelgeneratie, betere sleutelorganisatie en beperktere noodzaak om alle sleutels afzonderlijk te bewaren.

Toepassingen

Toepassingen bevinden zich vooral in hiërarchisch sleutelbeheer en beveiligingsarchitecturen. In hiërarchische deterministische wallets (HD-wallets) en soortgelijke systemen worden uit een meesterseede of master key via derivatiepatronen vele sleutels afgeleid. Ook in hardwarebeveiligingsmodules, beveiligde communicatiesystemen en authenticatie- of sessiesleutels kunnen derivatiesleutels een rol spelen om per-context sleutels te produceren zonder de hoofdkey te compromitteren.

Begrippen en beveiliging

Belangrijke begrippen zijn master key, subkey en KDF. De herleidingssleutel moet goed beschermd worden; bij compromis van deze sleutel kunnen afgeleide sleutels mogelijk gecompromitteerd raken, afhankelijk van de gebruikte afleidingsmethode.

Zie ook

Sleutelafleidingsfuncties (KDF), HKDF, PBKDF2, master key, subkey, hiërarchische deterministische wallets.