handhavingscapaciteit
Handhavingscapaciteit verwijst naar de capaciteit van een overheid of toezichthoudende instantie om naleving van wetten en regelgeving te handhaven. Het omvat de combinatie van menskracht, financiering, juridische bevoegdheden, organisatie en technologische middelen die nodig zijn om preventie, detectie, opsporing, sanctionering en terugvorderingen uit te voeren. De term wordt gebruikt bij beleidsevaluaties en reguleringskwaliteit om te beoordelen in hoeverre een systeem effectief in staat is normen af te dwingen en zo gewenste maatschappelijke uitkomsten te realiseren.
Belangrijkste onderdelen zijn onder meer: menselijk kapitaal (inspecteurs, toezichthouders, handhavers), financiële middelen (budgetten, toeslagen, investeringen in
Meting van handhavingscapaciteit kan plaatsvinden via kwantitatieve en kwalitatieve indicatoren, zoals het aantal uitgevoerde inspecties, de
Factoren die de capaciteit beïnvloeden zijn onder meer begroting en prioriteiten, geografische spreiding, complexiteit van regelgeving,
Toepassingsgebieden omvatten milieuhandhaving, financiële regels, arbeids- en consumentenbescherming, bouw- en veiligheidsregels, en publieke gezondheid. Handhavingscapaciteit vormt