golflengtebereik

Golflengtebereik, in het Nederlands ook wel het bereik van golflengten genoemd, is het interval van golflengten waarbinnen een systeem, materiaal of fenomeen effectief opereert, reageert of waarneembaar is. Het begrip wordt gebruikt in onder meer optica, spectroscopie, communicatie en detectoren. Het bereik kan sterk verschillen per toepassing.

In instrumentatie verwijst het golflengtebereik vaak naar het spectraalbereik dat een instrument kan meten of detecteren. Voor materialen beschrijft men het bereik waarin de stof licht kan doorlaten, absorberen of reflecteren. Het begrip is nauw verbonden met eigenschappen zoals detectorrespons, filters en scheiding van kleuren of frequenties.

Voorbeelden van gangbare golflengtebereiken in het elektromagnetische spectrum zijn: radiogolven ongeveer van 1 millimeter tot tientallen kilometers (frequenties circa 30 GHz tot circa 3 kHz); zichtbaar licht circa 380 tot 750 nanometer; nabij infrarood circa 750 nanometer tot 1 millimeter; ultraviolet circa 10 tot 400 nanometer; röntgenstraling circa 0,01 tot 10 nanometer; gamma-straling kleiner dan circa 0,01 nanometer.

Bij sensoren en communicatiesystemen bepaalt het golflengtebereik welke signalen kunnen worden gedetecteerd of verwerkt. De keuze voor een bepaald bereik beïnvloedt factoren als spectrale resolutie, gevoeligheid en mogelijk optreden van interferentie met andere stralingsbronnen.