getijconstanten

Getijconstanten zijn parameters die het getijverschijnsel op een specifieke locatie beschrijven. Ze bestaan uit de amplitudes en fasen van de getijcomponenten en worden vastgesteld aan de hand van lange series getijmetingen en/of getijmodellen. Doorgaans komen ze tot stand door harmonische analyse van waargenomen waterstanden ten opzichte van lokaal mean sea level (LSL).

De getijconstanten geven aan hoeveel elke getijcomponent bijdraagt aan de totale waterstand en wanneer deze pieken bereiken. De belangrijkste getijcomponenten zijn onder meer M2 (het hoofdperiodiciteit van de maan), S2 (de belangrijkste zonnecomponent), N2, K1, O1 en P1; naast deze worden vaak ook minder prominente componenten zoals M4 of MS4 meegenomen. De frequenties van deze constituents zijn afgeleid uit de astronomische bewegingen van de maan en de zon, waardoor het getijpatroon regionaal kan verschillen door ligging, diepte en kustvorm.

In de gebruikelijke wiskundige voorstelling wordt de waterstand op tijdstip t uitgedrukt als waterstand(t) = MSL + ∑ A_i cos(ω_i t − φ_i), waarbij MSL het lokaal gemiddeld zeeniveau is, A_i de amplitude, ω_i de hoekfrequentie en φ_i de fase van de i-de constituent. Op basis van deze constante wordt getijverwachting berekend en wordt voorspeld wanneer hoogwater en laagwater optreden.

Getijconstanten zijn cruciaal voor navigatie, kusterosionering, waterbeheer en hydrodynamisch ontwerp. Ze zijn locatiedigitaal en vereisen lange waarnemingen voor nauwkeurige voorspellingen; veranderingen in oceaan- en klimaattoestand kunnen hun waarden in de loop van de tijd beïnvloeden.