geslotenheid

Geslotenheid is een Nederlands begrip met meerdere betekenissen, afhankelijk van de context. Het woord is afgeleid van gesloten en het achtervoegsel -heid, waarmee het verwijst naar een eigenschap of toestand. In het algemene taalgebruik duidt geslotenheid vaak op de neiging van iemand of een groep om weinig open te staan voor anderen, of op een situatie waarin informatie wordt afgeschermd. Ook fysieke geslotenheid is mogelijk, bijvoorbeeld wanneer iets letterlijk afgesloten is zoals een deur of een afgesloten ruimte.

In de wiskunde en de logica heeft geslotenheid een specifieke betekenis. In de topologie is een verzameling gesloten als hij alle limietpunten bevat, of equivalenter: het vergelijking met zijn complement is open. Dit concept speelt een rol bij onderwerpen als continuïteit, limieten en compacte verzamelingen. De term sluit aan bij begrippen als closure en geslotenheid van functies en ruimtes, en vormt een fundamenteel onderdeel van de formalisering van ruimtelijke structuur.

In sociology en politieke wetenschappen kan geslotenheid verwijzen naar de eigenschap van een samenleving, instelling of systeem om grenzen te handhaven ten opzichte van externe invloeden. Dit kan leiden tot beperkte informatie-uitwisseling, conservatisme en lagere transparantie, maar ook tot stabiliteit en minder wrijvingen op korte termijn. Tegelijkertijd kan geslotenheid op micro- niveaus bijdragen aan privacy en persoonlijke veiligheid.

Openheid wordt vaak gezien als het tegenovergestelde van geslotenheid en wordt in veel disciplines gezien als bevorderlijk voor samenwerking, innovatie en adaptatie. De termen geslotenheid en openheid worden daarom doorgaans in oppositie gebruikt, afhankelijk van de gewenste balans tussen privacy, stabiliteit en uitwisseling.

Zie ook: openheid, gesloten systeem, topologie, sociologie.