geluidssignalen

Geluidssignalen zijn geluiden die informatie of betekenis overdragen via akoestische golven. Ze kunnen doelbewust worden geproduceerd voor communicatie, waarschuwingssystemen en industriële controles, maar ook voorkomen als natuurlijke geluiden in de omgeving.

Belangrijke eigenschappen van geluidssignalen zijn toonhoogte (frequentie), luidheid (geluidsdrukniveau), duur en ritme. Signalen kunnen tonal of impulsief zijn, en soms bredere frequentie-inhoud hebben (ruisachtig). Veel signalen worden gemoduleerd of gecombineerd om de overdracht van informatie te verbeteren en gevoeligheid voor ruis te verhogen.

Bronnen van geluidssignalen zijn onder meer menselijk spraak en gehoor, machines en voertuigen (alarmsignalen, meldgeluiden), en natuurlijke omgevingen (vogelsong, onweer). In technische systemen dienen geluidssignalen vaak als waarschuwings- of communicatiemiddelen en worden ze ontworpen met eisen rondom herkenning, detectie en betrouwbaarheid.

Meting en normen: geluid wordt meestal uitgedrukt in decibel ten opzichte van een referentie (dB SPL), vaak met A-gewogen metingen (dB(A)) om de menselijke gevoeligheid te simuleren. Voor alarmsignalen bestaan internationale normen en richtlijnen die vragen om voldoende audibility, snelle herkenning en onderscheidbaarheid onder verschillende achtergrondomstandigheden. Ontwerpkeuzes richten zich op detectie, discriminatie en veilige interpretatie van signalen.