geldigheidscontroles

Geldigheidscontroles zijn procedures die bepalen of een object, recht of status op een bepaald moment nog geldig is. Ze komen voor in verschillende contexten zoals overheid, bedrijfsvoering en ICT. Een geldigheidscontrole kan gebaseerd zijn op een datum (is het document nog geldig?), op een status (is dit account actief?), of op een cryptografische geldigheid (is een certificaat nog verlopen en niet ingetrokken?). De uitvoering kan handmatig gebeuren of automatisch door informatiesystemen.

In de publieke sector dienen geldigheidscontroles vaak om documenten en rechten te verifiëren: identiteitsbewijzen, rijbewijzen, vergunningen, uitkeringen en certificaten. In bedrijfsprocessen controleren ze abonnementen, licenties en contracten. In ICT en beveiliging verwijzen geldigheidscontroles naar checks op digitale certificaten, licenties of API-tokens, waarbij de geldigheid wordt vastgesteld door datumvergelijking en, indien nodig, informatie over ingetrokken of verlopen status op te vragen (revocatie).

Veelgebruikte methoden omvatten: het vergelijken van de huidige datum met de geldigheidsduur; controleren van statusvelden; real-time consultatie van bevoegde databases; cryptografische validatie van handtekeningen en certificaten; en bij digitale certificaten ook revocatiecontroles via OCSP of CRLs.

Belangrijke overwegingen zijn transparante procedures, privacy en gegevensbeveiliging, actualiteit van gegevens en naleving van regelgeving zoals privacywetgeving en sectorale normen. Voorbeelden: een identiteitsbewijs blijft geldig zolang de vervaldatum nog niet is verstreken; een TLS-certificaat is geldig tot de vervaldatum en kan slechts worden gebruikt als het niet is ingetrokken.