geheugendruk

Geheugendruk is een term uit de informatietechnologie die verwijst naar de mate waarin een computersysteem zijn geheugenbronnen moet inzetten om lopende taken te ondersteunen. Het describeert de vraag naar geheugen door processen, caches en gegevensstructuren vergeleken met de beschikbare fysieke geheugenruimte en eventuele uitwijkmogelijkheden zoals swap of paging. Een lage druk betekent dat er voldoende geheugen beschikbaar is; een hoge of kritieke druk duidt op intensieve reclamatie van geheugen door het systeem.

De mate van geheugendruk wordt doorgaans uitgedrukt als niveau of score, of als een verhouding ten opzichte van beschikbare geheugenbronnen. Belangrijke factoren zijn vrij geheugen, gebruikte cache- en buffergegevens, de frequentie van paginafouten en eventuele swap-activiteit. Verschillende besturingssystemen rapporteren dit op verschillende manieren; in elk geval gaat het om hoe zwaar het geheugen wordt belast door actieve taken en de benodigde opslag voor caches.

Oorzaken van verhoogde geheugendruk zijn onder meer grote of meerdere toepassingen met grote werksets, geheugenlekken, intensieve caching, fragmentatie van geheugen en onvoldoende fysieke RAM. Een toename van geheugendruk kan leiden tot geheugenreclamatie, compressie van geheugeninhoud, pruning van achtergrondtaken of uiteindelijk beëindiging van processen (OOM-beheer).

Beheer en mitigatie omvatten het toevoegen van geheugen, het optimaliseren van applicatiegedrag en geheugenbesparingstechnieken, zoals efficiëntere datastructuren en garbage collection. Ook kan het aanpassen van systeeminstellingen of het toewijzen van grenzen aan processen helpen. Geheugendruk is een cruciaal aandachtspunt bij systemen met beperkte bronnen, zoals servers, desktops, mobiele apparaten en virtuele omgevingen.