geheimhoudingsovereenkomsten

Een geheimhoudingsovereenkomst (GHO) is een contract waarbij partijen afspreken dat bepaalde informatie vertrouwelijk blijft en niet zonder toestemming wordt bekendgemaakt of gebruikt. Een GHO kan eenzijdig zijn, waarbij één partij de geheimhouding van de informatie van de andere partij garandeert, of bilateraal (mutueel), waarbij beide partijen zich tot geheimhouding verbinden.

Belangrijkste bepalingen zijn: de omschrijving van wat als vertrouwelijke informatie geldt; het doel van de uitwisseling; uitzonderingen zoals reeds bekend, publiek beschikbaar, onafhankelijk ontwikkeld, bekendgemaakt door derden of wettelijk vereist; de verplichtingen van de ontvanger (niet bekendmaken, beperkte toegang, beveiligde opslag en gebruik uitsluitend voor het afgesproken doel); de duur van de geheimhouding; terugzending of vernietiging van materialen; en de mogelijkheid om derden of onderaannemers onder dezelfde verplichtingen toe te staan en bij schending rechtsmiddelen zoals schadevergoeding of een injunctie.

GHO's worden veel toegepast in arbeidsrelaties, bij leveranciers en afnemers, bij investeerders en in samenwerking-, onderzoeks- en fusie- of overnametransacties. Ze bieden zekerheid over wat wel en niet mag worden gedeeld en kunnen afhankelijk van de situatie juridische bescherming geven.

Wat betreft geldigheid moeten GHO's in overeenstemming zijn met het toepasselijke recht en redelijk zijn in omvang en duur. Bij persoonsgegevens is privacywetgeving van toepassing (AVG/GDPR), mogelijk met aanvullende afspraken zoals een gegevensverwerkersovereenkomst. Een NDA vervangt geen DPA en sluit privacy- en beveiligingsverplichtingen niet uit.

Kortom beschermen geheimhoudingsovereenkomsten vertrouwelijke informatie bij samenwerking en onderhandelingen, met duidelijke verplichtingen en remedies bij schending.