gegevensverzamelingsmethoden

Gegevensverzamelingsmethoden verwijzen naar de procedures waarmee onderzoekers data verzamelen voor onderzoek, evaluaties of beleidsanalyse. Ze kunnen worden onderverdeeld in primaire en secundaire gegevens en in kwantitatieve en kwalitatieve benaderingen.

Primaire gegevensverzameling omvat methoden waarbij de onderzoekers zelf data genereren. Voorbeelden zijn kwantitatieve enquêtes (gestructureerde vragenlijsten, online, telefonisch of schriftelijk), gestructureerde tests en metingen, experimentele ontwerpen en observeertechnieken zoals systematische of participerende observatie, en kwalitatieve methoden zoals diepte-interviews, semigestructureerde interviews, focusgroepen en documentanalyse in een oplettend context.

Secundaire gegevensverzameling maakt gebruik van bestaande data die door anderen zijn verzameld: administratieve bestanden, publicaties, databanken, statistische reeksen en eerdere onderzoeksrapporten. Deze data zijn vaak goedkoper en sneller beschikbaar maar kunnen minder geschikt zijn voor specifieke onderzoeksvragen.

Kwantitatieve methoden richten zich op numerieke data en statistische analyse, streven naar representativiteit en generaliseerbaarheid. Kwalitatieve methoden richten zich op diepte, context en interpretatie en leveren inzichten in betekenissen, ervaringen en processen. Beide benaderingen kunnen worden gecombineerd via triangulatie om bias te verminderen.

Belangrijke aandachtspunten zijn validiteit, betrouwbaarheid, representativiteit en onderzoeksethiek. Privacy en toestemming zijn essentieel bij menselijke data, en AVG/GDPR-regels kunnen van toepassing zijn. Bij planning geldt het ontwerpen van steekproeven, instrumenten, pretesten en zorgvuldig data-management om datakwaliteit en transparantie te waarborgen.

Toepassingsgebieden zijn sociaal-wetenschappelijk, marktonderzoek, evaluatieonderzoek, gezondheidszorg.