gedragsrepertoire

Gedragsrepertoire is de verzameling van gedragspatronen die een persoon in een bepaalde situatie kan tonen. Het omvat zowel verbaal als nonverbaal gedrag, motorische handelingen, cognitieve processen en sociaal-communicatieve vaardigheden. Een repertoire kan zowel adaptieve als problematische elementen bevatten en ontwikkelt zich door leren, oefening en de invloed van prikkels en context.

Kenmerken van een gedragsrepertoire zijn onder meer de contextafhankelijkheid, de haalbaarheid van uitingen in reactie op specifieke stimuli, en de mogelijkheid tot uitbreiding of verfijning door training en oefening. Het begrip wordt vaak beoordeeld per setting, taak en relevante contingenties tussen gedrag en consequenties.

Beoordeling en analyse van het repertoire omvatten directe observatie, gestructureerde evaluaties, interviews en functionele analyses. Belangrijke meetpunten zijn onder meer frequentie, vloeiendheid, latentie, duur en de mate van generalisatie van gedrag naar nieuwe situaties. Een goed begrip van de functionele relaties tussen gedrag en omgeving is daarbij essentieel.

Toepassingen van het begrip dragen bij aan planning en uitvoering van interventies in klinische, onderwijs- en organisatorische praktijken. Doelen zijn doorgaans het vergroten van het functionele en adaptieve repertoire, het verminderen van hinderlijk gedrag door vervangingsgedrag, en het verbeteren van algemene voorspelbaarheid en zelfstandigheid. Binnen dit kader speelt de ontwikkeling van een efficiënte communicatieve repertoire vaak een centrale rol.

Knelpunten zijn onder meer de contextafhankelijkheid van het repertoire, de uitdaging om alle relevante gedragingen volledig te meten, en de noodzaak tot voortdurende evaluatie en aanpassing van interventies.